De 30%-regeling voor kennismigranten
Wat is de 30%-regeling voor kennismigranten?
De 30%-regeling is een speciale belastingregeling. Daarmee mag een werkgever 30% van het loon belastingvrij betalen aan een werknemer. De 30%-regeling geldt voor een speciale groep werknemers. Het gaat om werknemers uit het buitenland die in Nederland komen werken. Het bedrijf heeft ze nodig omdat ze bijzondere kennis hebben. Daarom worden deze werknemers kennismigranten genoemd. Het geld van het belastingvoordeel kunnen deze medewerkers gebruiken voor de extra kosten die ze maken om in Nederland te komen werken. Voorbeelden daarvan zijn reiskosten, visumkosten, verhuiskosten of extra kosten omdat ze twee huizen moeten betalen.
Wanneer is een werknemer een kennismigrant en valt hij onder de 30%-regeling?
Er gelden speciale voorwaarden om recht te hebben op de 30%-regeling. Een medewerker moet een kennismigrant zijn. Dat betekent dat hij bijzondere kennis heeft over een bepaald onderwerp. Voor de werkgever is het moeilijk om in Nederland iemand te vinden met die kennis. Daarom heeft de werkgever een werknemer in het buitenland gezocht.
Om de 30%-regeling te kunnen gebruiken, moet de werknemer op meer dan 150 kilometer van de Nederlandse grens hebben gewoond. Deze voorwaarde geldt voor een periode van 2 jaar voordat hij in Nederland komt werken. Dat betekent dat werknemers uit België en Luxemburg en delen van Duitsland, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk geen gebruik kunnen maken van de 30%-regeling. Zij wonen te dicht bij de Nederlandse grens.
Verder moet een werknemer laten zien dat hij extra kosten heeft gemaakt om in Nederland te komen werken. Als een werknemer aan al deze voorwaarden voldoet, dan kan hij als kennismigrant gebruik maken van de 30%-regeling. De werkgever mag dan 30% van het salaris belastingvrij betalen. De medewerker kan maximaal 5 jaar gebruikmaken van de 30%-regeling.
Bij toepassing van de 30%-regeling mag je vanaf 2024 de extra kosten die de werknemer door de verhuizing naar Nederland maakt niet meer onbeperkt onbelast vergoeden. Ook moet je voortaan elk jaar aan de Belastingdienst melden hoe je deze extraterritoriale kosten wilt vergoeden.
Je hebt twee opties om de extra kosten binnen de 30%-regeling te vergoeden:
1. Je vergoedt de kosten die de medewerker echt gemaakt heeft belastingvrij. Dit doe je op basis van declaraties die de medewerker bij jou indient.
2. Je vergoedt de kosten door 30% van het loon belastingvrij uit te betalen. Je hoeft hierbij niet aan te geven welke kosten de medewerker echt heeft gemaakt. Per 1 januari 2024 komt er voor deze optie een maximumbedrag. Je mag de kosten vergoeden tot een maximum van 30% van de Wet Normering Topinkomens (WNT) voor topsalarissen. Dit bedrag wordt elk jaar vastgesteld. In 2023 is de WNT-norm: € 223.000.
Waarom is er een 30%-regeling?
De 30%-regeling helpt bedrijven die op zoek zijn naar medewerkers met bijzondere kennis. Als het niet lukt om die in Nederland te vinden, dan kunnen ze ook in het buitenland zoeken. Met de 30%-regeling kunnen ze die werknemers een voordeel geven. Dat kan helpen om de buitenlandse werknemers te overtuigen om in Nederland te komen werken.
De 30%-regeling kan ook helpen om bedrijven naar Nederland te laten komen. Ook voor die bedrijven is het prettig dat ze vanuit Nederland met de 30%-regeling medewerkers in dienst kunnen nemen.
Er is ook discussie over de 30%-regeling. De 30%-regeling heeft namelijk veel voordelen voor de werknemer, maar weinig voor de werkgever. En met de 30%-regeling heeft een buitenlandse werknemer voordelen die een Nederlandse werknemer niet heeft. Toch blijft de 30%-regeling bestaan. De regeling kan werkgevers helpen om talent uit het buitenland in dienst te nemen.
